[defaults]
ntfs_defaults=uid=$UID,gid=$GID,windows_names
ntfs_allow=uid=$UID,gid=$GID,umask,dmask,fmask,locale,norecover,ignore_case,windows_names,compression,nocompression,big_writes
 
# Wybór urządzenia po nazwie etykiety
#[/dev/disk/by-label/REDCARD]
# Wybór urządzenia po przyznanym UUID
[/dev/disk/by-uuid/192CEAFF698A8C06]
# Ustawienie do odczytu
#ntfs_defaults=uid=$UID,gid=$GID,windows_names,ro
ntfs_defaults=uid=$UID,gid=$GID,windows_names,sync
ntfs_allow=uid=$UID,gid=$GID,umask,dmask,fmask,locale,norecover,ignore_case,windows_names,compression,nocompression,big_writes

Nie wszystkie opcje montowania muszą być wprowadzane zarówno w _defaults jak i _allow w pliku /etc/udisks2/mount_options.conf. Jednakże, umieszczenie opcji w tych sekcjach ma różne cele i może być konieczne w zależności od tego, co chcesz osiągnąć. _defaults vs. _allow

• _defaults: Określa domyślne opcje montowania dla danego systemu plików. Opcje tutaj umieszczone będą automatycznie stosowane przy montowaniu systemu plików, chyba że zostaną nadpisane przez inne specyficzne ustawienia.
• _allow: Określa listę opcji montowania, które są dozwolone. Możesz to używać do określenia, które opcje użytkownicy mogą stosować podczas montowania systemu plików.

Kiedy używać _defaults i _allow

• Użycie _defaults: Kiedy chcesz, aby określone opcje montowania były stosowane automatycznie podczas montowania systemu plików.
• Użycie _allow: Kiedy chcesz ograniczyć opcje montowania, które mogą być używane. Jest to bardziej restrykcyjny sposób kontrolowania, jakie opcje mogą być stosowane.

• ro - Partycja tylko do odczytu
• rw - Partycja zapis i odczyt
• sync - Zapis/odczyt synchroniczny. Uważnie z pamięciami SD
• umask=022 - Wartość określa, że nowe pliki będą miały uprawnienia 644 (rw-r–r–) i nowe katalogi będą miały uprawnienia 755 (rwxr-xr-x)
• dmask=022 - Nowe katalogi będą miały uprawnienia 755 (rwxr-xr-x). Domyślnie 777.
• fmask=022 - Nowe pliki będą miały uprawnienia 644 (rw-r–r–). Domyślne to 666 (czyli rw-rw-rw-).
• locale=pl_PL.UTF-8 - Nazwy plików i komunikaty o błędach będą w języku polskim, zgodnie z polską lokalizacją.
• norecover - Wyłącza mechanizm automatycznej naprawy błędów na zamontowanym systemie plików. Jest to przydatne w sytuacjach, gdy nie chcemy, aby system podejmował próby automatycznej naprawy błędów, na przykład gdy preferujemy manualne zarządzanie naprawami.
• ignore_case - Sprawia, że operacje na plikach i katalogach na zamontowanym systemie plików są nieczułe na wielkość liter. Jest to przydatne w przypadkach, gdy nie chcemy, aby różnice w wielkości liter wpływały na zachowanie się systemu plików.
• windows_names - Sprawia, że nazwy plików i katalogów na zamontowanym systemie plików są przekształcane do formatu zgodnego z konwencją nazewnictwa systemu Windows. Jest to przydatne w przypadku współdzielenia danych między systemem Linux a systemem Windows, aby uniknąć problemów związanych z niedozwolonymi znakami w nazwach plików i katalogów.
• compression - Umożliwia włączenie lub wyłączenie kompresji danych na zamontowanym systemie plików. Jest to przydatne narzędzie, które może pomóc w oszczędności miejsca na dysku i przyspieszeniu operacji wejścia/wyjścia poprzez zmniejszenie rozmiaru danych.
• big_writes - Pozwala kontrolować użycie większych buforów podczas operacji zapisu na zamontowanym systemie plików. Jest to przydatne narzędzie, które może przyspieszyć operacje zapisu danych, szczególnie w przypadku operacji na dużą skalę.

• user - Montowanie i odmontowanie przez zwykłego użytkownika
• discard - Służy do włączenia wsparcia dla operacji TRIM na urządzeniach SSD. Operacja TRIM informuje dysk SSD, które bloki danych nie są już używane i mogą być zwolnione, co może poprawić wydajność i żywotność SSD.
• sparse - Sest używana przy montowaniu systemów plików i ma na celu wspieranie tworzenia plików sparse (ang. sparse files). Pliki sparse to specjalny typ plików, które zajmują mniej miejsca na dysku niż wynikałoby to z ich logicznego rozmiaru. W plikach sparse, niektóre fragmenty mogą być reprezentowane jako „dziury” (ang. holes), które nie zajmują miejsca na dysku fizycznym. Tylko rzeczywiste dane są zapisane na dysku, co pozwala na oszczędność miejsca. Opcja jest szczególnie przydatna, gdy pracujesz z dużymi plikami, które mogą zawierać duże nieużywane przestrzenie, takie jak pliki obrazów dysków wirtualnych (VM), bazy danych, czy logi, które mogą zawierać długie sekwencje zerowych bajtów.

Naprawienie systemu plików NTFS po nieprawidłowym odłączeniu:

sudo ntfsfix /dev/sdbX